آبادان شهری با هزینه‌های سرسام‌آور
آبادان نامی کهن در عرصه صنعت است که همواره درصدی از استراتژی اقتصادی دولت‌ها بر مبنای تحولات و داشته‌های این شهر تعیین می‌شود.
سودی که این شهر از حوزه‌هایی مانند پالایشگاه نفت، پتروشیمی، بنادر، گمرک، منطقه آزاد، توریسم سیاحتی و زیارتی، صادرات، کشاورزی، مالیات و دارایی و … عاید کشور می نماید رقم قابل توجهی است که به واسطه هدفمند کردن این مبالغ و سرازیر کردن آن به بخش‌های نیازمند توسعه می‌توان امکانات رفاهی، درآمدزایی و اشتغال کافی را در منطقه گسیل کرد.
دولت های مختلف هزینه‌های بسیاری را برای احیای این شهر پس از پایان جنگ تحمیلی متحمل شدند، اما اشکالی اساسی ناشی از عدم مدیریت هزینه‌ها و چیزی فراتر از آن به نام عدم بازرسی هزینه‌کردها، باعث شده تا آبادان همچنان به لحاظ زیرساختی درجا بزند و در حیطه‌های رفاهی و اشتغال‌زایی نیز دچار ضعف مفرط باشد.
جدای از موضوع بومی و غیربومی‌گرایی، همچنین جدا از حوزه اشتغال، در این شهرستان برای اغلب گروه‌های دارای شغل نیز هزینه‌های زندگی فراتر از درآمدهای حاصل از مشغول بودن در سمت‌های سازمانی، دولتی و پیمانی است که بر اساس مطالعات، این هزینه‌ها در شهری که اقلام مصرفی آن از سایر شهرها به مراتب بالاتر است، کفاف زندگی درصد بالایی از مردم را نمی‌دهد.
در آبادان مردم عادت دارند که اجناس را گران خریداری نمایند و هیچ‌گاه در خصوص قیمت بالای آن نیز اعتراضی نکنند.
رستوران‌ها، آرایشگاه‌ها، بوتیک‌ها و حتی کارگاه‌های فنی و خدماتی این شهر نیز هزینه بالایی بابت موارد مورد عرضه خود از مشتریان دریافت می‌کنند که این مورد نیز به نسبت هزینه‌هایی که برای اصناف طی سال از سوی، اتحادیه‌های مرتبط، دارایی، شهرداری، ادارات آب و برق تعیین می‌شود چندان هم دور از انتظار نیست و تمامی این هزینه‌ها غالبا بر دوش مشتری می باشد.
حال باید بررسی نمود که سازمان‌هایی که پیش‌تر از آن ها نام برده شد، آیا در این زمینه تفکر و تعمق به خرج داده‌اند که علیرغم درآمد بالای واحدهای صنفی، نسبت به کاهش هزینه‌ها برای این مغازه‌ها چه تمهیداتی اندیشیده‌اند که فشار ناشی از گرانی اجناس بر دوش مشتریان سنگینی نکند؟
نهادهای بازرسی آبادان باید کمی از حالت منفعل بودن خود خارج شده و سری به بازار خوراک و پوشاک و خدمات و ملک در آبادان بزنند و از اوضاع نابسامان اقتصادی در این شهر باخبر شوند، آنگاه می‌توان ضمن کنترل بازار، اقتصادی روان و بر اساس عرف و قانون را در شهری که یکی از نبض‌های اقتصاد کشور است شاهد بود.
